Obraz „Hołd pruski” Jana Matejki. Żródło: wikipedia.org
W dniu 10 kwietnia mija 500 lat od złożenia Zygmuntowi I Staremu hołdu lennego przez Albrechta Hohenzollerna. Rezultatem rozmów pokojowych po wygraniu przez Polskę ostatniej wojny z zakonem krzyżackim, było utworzenie świeckiego Księstwa Pruskiego uznającego zwierzchnictwo króla Polski. Kulminacją traktatu było złożenie Zygmuntowi Staremu hołdu, które odbyło się 10 kwietnia 1525 roku na rynku w Krakowie. Wydarzenie to przedstawione zostało przez Jana Matejkę na obrazie „Hołd pruski”
Wśród licznych znanych postaci historycznych ukazanych na obrazie widnieje również wybitny przedstawiciel rodu Tęczyńskich. Jest nim wojewoda sandomierski, późniejszy wojewoda i kasztelan krakowski – Andrzej Tęczyński.
Artysta umieścił wojewodę w prawej części dzieła. Tęczyński zwrócony jest twarzą w kierunku oglądającego malowidło, w rękach trzyma sztandar z białym orłem na czerwonym tle.
Andrzej Tęczyński był przez jemu współczesnych uważany za jeden z najtęższych umysłów swego czasu. Określano go jako człowieka obdarzonego niezwykłym darem przekonywania innych, wymieniano wśród najbardziej wpływowych panów polskich. Cechą charakterystyczną Andrzeja był niewielki wzrost. Według jego dworzanina Mikołaja Reja był to „człowiek zacny i mądry, acz był wzrostem mały, ale głowę wielką miał”. Andrzej przejął Tenczyn samowolnie wraz ze swym bratem, po bezpotomnej śmierci ich stryja w 1502 r., czym zapoczątkował kilkudziesięcioletni rodzinny spór o zamek. Dwa lata później, po dokonaniu podziału majątku, stał się jedynym właścicielem Tenczyna. W 1518 r. Andrzej Tęczyński podejmował uroczyście w swej siedzibie przyszłą królową Polski – Bonę Sforza. W 1525 r. na dwór Andrzeja Tęczyńskiego oddano, liczącego wówczas 20 lat Mikołaja Reja – jednego z pierwszych przedstawicieli polskiej literatury renesansowej.
Na ręce Andrzeja Tęczyńskiego jako głowy rodziny, w dniu 30 IX 1527 r. cesarz Karol V Habsburg przekazał przywilej nadający jemu i pięciu innym członkom rodu Tęczyńskich tytuły Hrabiów Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Poprzez to wyróżnienie Habsburgowie chcieli pozyskać Tęczyńskich do swej polityki zagranicznej, licząc że w przyszłości wpływowy ród pomoże im w zdobyciu polskiej korony.
